سلام
مطلب جالبي بود...
من هم دهه اولو مريض شدم و تو خونه بودم ( البته غير عاشورا)
ولي همش به خودم ميگفتم: آدم مريض يه قدم جلوتر از آدم سالمه چون در حال سلامتي وظيفه ي توئه که خدا رو ياد کني ولي در بيماري خدائه که مياد عيادتت... اينو اين حديث ميگه:
خداوند ميگويد : مرا در صحت ياد کن تا تو را در مريضي ياد کنم.
تازه ما وقتي ميريم عيادت يه بيماري هيچ وقت دست خالي نميريم حالا فک کن خدا و اهل بيت (ع) چطور بياين عيادت يه بيمار...
حتما تو اين محرم امسال چيزايي گيرت اومده که تا حالا نداشتي...
گر طبيبانه بيايي به سر بالينم
به دو عالم ندهم لذت بيماري را
